Obiekty A-Z
Pływalnia, popularnie zwana „mleczakiem" z racji usytuowania w kompleksie budynków Technikum Mleczarskiego, została uroczyście oddana do użytku w dniu 18 stycznia 1971 r. Pełnowymiarowy kryty basen sportowy z oddzielonymi torami pływackimi i trybuną, zaprojektowany przez Leona Jaruszewicza, stanowił pierwszy tego typu obiekt w województwie białostockim.
Zespół Sądów stanowiły pierwotnie dwa połączone ze sobą gmachy Sądu Okręgowego i Sądu Grodzkiego, zrealizowane w latach 1929-1931, według projektu warszawskiego architekta Kazimierza Tołłoczko. W 1939 r. w budynku znalazło siedzibę NKWD. W czasie wojny obiekt został uszkodzony, po odbudowie mieścił się w nim Urząd Wojewódzki, następnie od 1990 r. gmach ten ponownie służy wymiarowi sprawiedliwości.
W listopadzie 1949 r. Urząd Wojewódzki w Białymstoku na terenie zniszczonej dzielnicy żydowskiej wyznaczył posesję pod budowę siedziby Sądu Wojewódzkiego, Sądu Powiatowego, Państwowego Biura Notarialnego i Komornika. Dwa lata później w Miastoprojekcie Gdańsk sporządzono dokumentację projektowo – architektoniczną kompleksu budynków pod kierunkiem architekta Lecha Kadłubowskiego, będącego m.in. autorem odbudowy gdańskiej starówki.
W tym miejscu mieścił się przed wojną ośrodek Towarzystwa Ochrony Zdrowia (TOZ) dla dzieci zagrożonych gruźlicą. Ośrodek ufundowała Fanny Trylling, żona żydowskiego kupca Eliasza Tryllinga, która przeznaczyła na ten cel plac zabudowany XIX-wieczną willą i dużym parkiem. Ponadto, wspólnie z dziećmi Reginą, Naumem i Solomonem ofiarowała 2000 funtów szterlingów na pokrycie części kosztów budowy.
Budowę świątyni, według projektu architekta diecezjalnego Doncowa, rozpoczęto w 1912 r. - w czasach gdy Białystok był pod zaborem rosyjskim - i do wybuchu I wojny światowej ukończono w stanie surowym. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w wyniku nowej sytuacji polityczno-społecznej, mimo zamiaru ukończenia budowy przez miejscową społeczność prawosławną, 30 marca 1938 r. Rada Miejska Białegostoku przyjęła uchwałę o dokonaniu rozbiórki soboru.
Była to ostatnia wybudowana przed wojną w Białymstoku synagoga, wzniesiona w latach 1936-1939 z fundacji fabrykanckiej rodziny Cytronów w duchu umiarkowanego modernizmu. W uroczystym poświęceniu bożnicy wzięli udział przedstawiciele społeczeństwa polskiego i żydowskiego, z wojewodą białostocki m na czele.
Budowa gmachów szkolnych w okresie międzywojennym stanowiła w planach inwestycyjnych Zarządu Miasta Białegostoku jedną z priorytetowych pozycji. Do wybuchu II wojny zdołano zrealizować jedynie cztery takie obiekty, jednakże każdy z nich, z racji budowy w różnych okresach, zyskał inną architekturę.
27 października 1927 r. w sali posiedzeń magistratu odbyło się zebranie Sądu Konkursowego z udziałem prezydenta miasta Bolesława Szymańskiego w sprawie projektu nowego Szpitala Miejskiego św. Rocha. Rozpatrzono 5 propozycji, z których dwie – autorstwa warszawskich architektów Jerzego Mendelsona i Bronisława Szczygielskiego - wzbudziły zainteresowanie komisji.
W 1897 r. w miejscu tym Ministerstwo Finansów Rosji wzniosło gmach Powiatowego Urzędu Skarbowego i Inspekcji Podatkowej. W latach 30. XX w. budynek uległ gruntownej przebudowie, dzięki czemu zyskał nowy modernistyczny charakter. Mieścił się tu II Urząd Skarbowy na miasto i powiat Białystok, a także Urząd Skarbowy Akcyz i Monopoli Państwowych.