Obiekty A-Z
To jeden z najbardziej enigmatycznych domów modernistycznych w Białymstoku. Budynek wzniesiono prawdopodobnie tuż przed wojną w 1939 r. w bliskim sąsiedztwie Szpitala Miejskiego św. Rocha. Nie znany jest twórca projektu oraz pierwotne przeznaczenie budynku. Obecnie mieszczą się w nim mieszkania oraz gabinety medyczne. Willę zrealizowano w duchu funkcjonalizmu.
To jeden z najbardziej okazałych obiektów powstałych w okresie międzywojennym na Bojarach. Jego niższe trójkondygnacyjne skrzydło wraz z oficyną powstało zapewne na początku XX w., zaś wyższa część, zamykająca narożnik ulic Słonimskiej i Wylotnej i ustawione do niej prostopadle skrzydło, zostały dobudowane w połowie lat 30. XX w. według projektu architekta Rudolfa Macury.
Kaplica projektu architektów Mariana Sordyla i Jerzego Tryburskiego, została uroczyście oddana do użytku 1 września 1974 r. Świątynię wzniesiono w duchu konstruktywizmu. Jej bryła została oparta na rzucie prostokąta, z płaskim dachem i przeszkloną fasadą z dzielonymi w poziomie pasami okiennymi, rozmieszczonymi pomiędzy żelbetowymi filarami z wkomponowanym w nie krzyżem.
Już w 1 poł. lat 30. XX w. mieszkańcy Białegostoku domagali się budowy łaźni miejskiej. Zdecydowana większość domostw nie posiadała w owym czasie dostępu do wody, a także nie była wyposażona w urządzenia sanitarne. Budynek wzniesiono w części Starego Rynku w dzielnicy Bojary dopiero w 1939 r. jako jeden z ostatnich punktów miejskiego programu inwestycyjnego zainicjowanego przez prezydenta miasta Seweryna Nowakowskiego.
Spółdzielczy Dom Handlowy „Central", zaprojektowany w stylu późnego modernizmu przez Annę Petecką z warszawskiego Biura Studiów i Projektów MHW, otwarto 31 stycznia 1976 r., po trwających ponad trzy lata pracach budowlanych. Była to wówczas największa placówka handlowa w województwie białostockim.
Obiekt został zrealizowany w roku 1960 jako jeden z pierwszych budynków handlowych przy budującej się wówczas Alei 1-go Maja. Od czasów powstania, nieprzerwanie jako jedyny na terenie miasta, pełni swoją pierwotną funkcję pozostając salonem meblowym. Pawilon na planie zbliżonym do prostokąta posiada niemalże całkowicie przeszkloną trójboczną fasadę.
Projekt budynku handlowo – usługowego na potrzeby Przedsiębiorstwa Techniczno – Handlowego Zmechanizowanego Sprzętu Domowego „Eldom", autorstwa architektów Gabriela Konopki i Andrzeja Kocia, powstał w roku 1965 w Wojewódzkim Biurze Projektów w Białymstoku. Autorem konstrukcji budynku był inż. A. Bałakier. Realizację pawilonu powierzono Białostockiemu Przedsiębiorstwu Budownictwa Przemysłowego.
Projekty trzech zbliżonych kształtem i konstrukcją pawilonów powstały w Biurze Projektowo – Badawczym Budownictwa Ogólnego Miastoprojekt – Białystok. Ich autorami byli Mieczysław Krzywiec i B. Toczydłowska, zaś konstrukcje opracował Marian Najmowicz. Obiekty zrealizowane w konstrukcji stalowej, zyskały nowoczesne elewacje wypełnione szkłem i aluminium.
Białostockie „spodki" nazywane przez białostoczan również „latającymi talerzami", czy „meksykańskimi kapeluszami" wyrosły u stóp kościoła św. Rocha w rekordowym tempie czterech miesięcy i były jedną z licznych realizacji architektonicznych, które miały pokazać nowoczesne oblicze miasta podczas Centralnych Dożynek we wrześniu 1973 r.