Obiekty A-Z
Gmach dawnego Państwowego Banku Rolnego był jednym z pierwszych budynków użyteczności publicznej w Białymstoku, wzniesionych po zniszczeniach II wojny światowej. Zrealizowany został w oparciu o projekt zespołu warszawskich architektów Tadeusza Grzywińskiego, Jerzego Sztaudyngera i Jerzego Brzezińskiego w latach 1947-1950, na narożnej działce u wlotu nowo powstałego odcinka ulicy Sienkiewicza.
Projekt pierwszego w Polsce obiektu przeznaczonego specjalnie dla teatru lalek powstał już w roku 1964. Jego autorami był zespół znanych architektów warszawskich w składzie: Wacław Kłyszewski, Jerzy Mokrzyński i Eugeniusz Wierzbicki, popularnie zwanych „Tygrysami", którzy dokumentację wykonali w Warszawskim Biurze Projektów Budownictwa Ogólnego „Budopol".
Obecny główny budynek administracyjny Uniwersytetu w Białymstoku, zaprojektowany przez Janusza Kretowicza i Natalię Nikołajew, mieścił początkowo biura Białostockiego Zjednoczenia Budownictwa.
Projektantem budynku był Leon Jaruszewicz, konstrukcję zaś opracowała inż. Natalia Nikołajew. Gmach został zrealizowany w 1961 r. Bryła budynku zestawiona jest z dwóch prostopadłościanów w układzie horyzontalnym i wertykalnym.
Pierwszy siedmiopiętrowy wieżowiec w Białymstoku zrealizowany w 1959 r. u zbiegu ówczesnej ulicy H. Sienkiewicza i Alei 1-go Maja. Zaprojektował go przybyły z Warszawy architekt Walerian Bielecki. Konstrukcję budynku opracował inż. Zdzisław Cieślewski, zaś wykonawcą robót było Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego tzw. „Przemysłówka".
Ten nowoczesny – jak na owe czasy - blok mieszkalny z częścią usługowo-handlową wzniesiono na przełomie lat 1938/1939 ze środków księcia Jana Druckiego – Lubeckiego, właściciela majątku Teresin oraz cegielni „Stanisławów" w Grodnie. W sierpniu 1944 r. budynek został zajęty przez Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego.
Budynek powstał z przeznaczeniem na mieszkania czynszowe z inicjatywy Związku Lokatorów, wzorowanego na Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. W skład spółdzielni wchodzili robotnicy, pracownicy umysłowi, kupcy i przedstawiciele wolnych zawodów.
Budynek wzniesiono około 1930 roku z przeznaczeniem na mieszkania i działalność usługowo-handlową. Przed wojną znajdowały się tu m.in. pracownie krawieckie, siedziby firm sprzedających produkty naftowe, oleje i odkurzacze, a także instytucje jak Kredytowy Bank Spółdzielczy, czy biuro Wojewódzkiego Okręgu Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej.
Budynek białostockiej Chłodni Składowej nr 1 powstał w okresie planu 6-letniego (1949-1955) i stanowił jedną z inwestycji przemysłu kluczowego. Zespół budynków chłodni zlokalizowano na obrzeżach miasta na odlesionym obszarze przy dawnej Szosie Wschodniej, wybudowanej jeszcze podczas zaborów rosyjskich jako strategiczny trakt.