Obiekty A-Z
Rudolf Macura, do 1934 r. dyrektor Robót Publicznych w Urzędzie Wojewódzkim w Białymstoku, był prawdopodobnie autorem projektu tego budynku, wzniesionego jeszcze pod koniec lat 20. XX w. W 1928 r. w domu przyszedł na świat jego syn Stanisław, zmarły w 1934 r., pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ul. Wasilkowskiej. Obiekt w nurcie architektury rodzimej z elementami dekoracji w duchu Art Déco.
Budowę gmachu na terenie Parku Starego rozpoczęto z inicjatywy Mariana Zyndram – Kościałkowskiego, byłego wojewody białostockiego, późniejszego ministra i premiera w rządzie RP. Projekt sporządził warszawski architekt Jarosław Girin.
Zrealizowany w duchu funkcjonalizmu budynek został wzniesiony z funduszy miejskich i prywatnych środków ostatniego przedwojennego Prezydenta Białegostoku Seweryna Nowakowskiego (1894-–ok. 1940), zrealizowana w duchu funkcjonalizmu.
13 października 1962 dokonano uroczystego wmurowania aktu erekcyjnego pod Dom Technika, będący siedzibą Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT), skupiającej związki i stowarzyszenia branżowe. W budynku swoją siedzibę znalazło również, utworzone w 1962 r. Białostockie Towarzystwo Naukowe. Organizacje dysponowały salą konferencyjno-projekcyjną, kilkoma salami wykładowymi, pomieszczeniami ekspozycyjno-wystawowymi, a także własną biblioteką i kawiarnią.
Nowoczesny budynek Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego i Polskiego Związku Wędkarskiego, popularnie zwany „Domem Łowiectwa", wzniesiono w roku 1977 w bezpośrednim sąsiedztwie rzeki Białej, na terenie, gdzie na początku XX w. znajdowała się fabryka włókiennicza Markusa.
Jeden z najlepiej zachowanych budynków mieszkalnych na terenie przedwojennego osiedla „Nowe". Zrealizowany w roku 1935 w stylu funkcjonalnego modernizmu. Konstrukcja budynku drewniana z tynkowanymi elewacjami i charakterystycznym drewnianym szalunkiem półpiętra w układzie pionowym.
Wzniesiony w roku 1927, w bezpośrednim sąsiedztwie domu znanego przedwojennego architekta Rudolfa Macury. Architektura budynku jest doskonałym przykładem półmodernizmu w duchu „szkoły krakowskiej", łączącego cechy stylu narodowego (bryła budynku) ze skromnym detalem charakterystycznym dla polskiej sztuki dekoracyjnej. W budynku zachowała się w dużym stopniu oryginalna stolarka okienna i drzwiowa oraz drewniana klatka schodowa. Uwagę zwraca ryzalit w fasadzie oparty na planie trójkąta. Po wojnie dom został rozbudowany o garaż.
Powstał w latach 20. XX w. Przed 1939 r. właścicielem był niejaki Rezler. Po wojnie budynek zajęto z przeznaczeniem na „Dom Dziecka Nr 1". Do 1997 r. w domu mieściło się przedszkole, następnie miasto przekazało budynek na Klub Pacjenta „Przystań". Obiekt wybudowany w konstrukcji drewnianego zrębu z tynkowanymi elewacjami i charakterystycznym pięciobocznym dwukondygnacyjnym ryzalitem.
Zbudowany w 1905 r. w duchu wczesnego modernizmu z wykorzystaniem tradycyjnej drewnianej konstrukcji zrębowej i sumikowo-łątkowej. W okresie międzywojennym mieszkała tu rodzina Tazbirów, z której wywodzi się Janusz Tazbir, słynny polski historyk. Budynek oparty na planie prostokąta, mieści na dwóch kondygnacjach łącznie cztery mieszkania usytuowane po obu stronach sieni.