Szkoła powszechna przy ul. Gdańskiej 23/1 na osiedlu Nowe (ob. Zespół Szkół nr 2 im. A. Mickiewicza) została zrealizowana w latach 1925-1927 w nurcie rodzimego historyzmu, zaś szkołę przy ulicy Pałacowej 2/1 (ob. III Liceum Ogólnokształcące im. K.K. Baczyńskiego), wybudowano w tym samym okresie w duchu klasycyzującego monumentalizmu. Z kolei wzniesione w połowie lat 30. gmachy szkolne przy ul. Grunwaldzkiej 49 (ob. Szkoła Podstawowa nr 2 im. Księdza Jana Twardowskiego przy ul. Bohaterów Monte Cassino 25) i Wiatrakowej 18 zrealizowano już w stylu funkcjonalizmu. Każdy z tych budynków został po II wojnie rozbudowany lub gruntownie przebudowany, jednakże na uwagę zasługuje przede wszystkim architektura Szkoły Powszechnej Nr 7 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego przy ul. Wiatrakowej (ob. Szkoła Podstawowa nr 7 im. Hugona Kołłątaja). W przeciwieństwie do ww. białostockich szkół, gmach ten zrealizowany został w oparciu o indywidualny projekt autorstwa warszawskiego architekta Władysława Nowickiego. Budynek zrealizowano w latach 1935-1936. Jego kubiczna bryła oparta została na prostokątnym dwutraktowym planie z korytarzem między traktami sal lekcyjnych. Dopiero w 1959 r. dobudowano skrzydło mieszczące salę gimnastyczną. Architektura tego wysokiego - jak na ówczesną zabudowę osiedla Antoniuk – gmachu, była umiejętnie zrównoważona przez zastosowanie horyzontalnych podziałów elewacji. Białe, gładkie, tynki, pierwotnie ozdobione były jedynie kontrastującą okładziną z ciemnej płytki terakotowej w części cokołu, na słupach międzyokiennych oraz ościeżach wgłębnego portalu. Ostatnie prace remontowe związane z termomodernizacją elewacji poprzez zmianę jej artykulacji, kolorystyki oraz faktury tynku w dużym stopniu wpłynęły na obniżenie wartości artystycznych tego zabytku.