Trasa 3

Kamienica, nazywana przez białostoczan potocznie „okrąglakiem", powstała w latach 30. XX w. wedle projektu białostockiego architekta Szymona Pappe. Znajdowały się tu mieszkania czynszowe, a także lokale handlowe.

Ten nowoczesny, jak na tamte czasy, blok mieszkalny z częścią usługowo-handlową wzniesiono na przełomie lat 1938/1939 ze środków księcia Jana Druckiego–Lubeckiego, właściciela majątku Teresin oraz cegielni Stanisławów w Grodnie.

W końcu XIX w. żydowski przedsiębiorca Fajwel Janowski założył w tym miejscu fabrykę tytoniu. W 1924 r. zakład został upaństwowiony i przeszedł na własność Dyrekcji Polskiego Monopolu Tytoniowego.

To jeden z najbardziej okazałych obiektów powstałych w okresie międzywojennym na Bojarach.

Na terenie dzielnicy Bojary już od końca lat 20. XX w. coraz częściej zaczęły pojawiać się domy mieszkalne wyróżniające się na tle tradycyjnej drewnianej zabudowy osiedla swoją nowoczesną architekturą. W okresie międzywojennym dzielnica zaczęła zyskiwać charakter inteligencki.

Budynek wzniesiono około 1930 r. z przeznaczeniem na mieszkania i działalność usługowo-handlową. Przed wojną znajdowały się tu między innymi pracownie krawieckie, siedziby firm sprzedających produkty naftowe, oleje i odkurzacze, a także instytucje, takie jak Kredytowy Bank Spółdzielczy czy biuro Wojewódzkiego Okręgu Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej.

Budynek powstał z przeznaczeniem na mieszkania czynszowe z inicjatywy Związku Lokatorów, wzorowanego na Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. W skład spółdzielni wchodzili robotnicy, pracownicy umysłowi, kupcy i przedstawiciele wolnych zawodów.

Budynek zrealizowany około 1926 r. Przed 1939 r. właścicielem nieruchomości był Menachem Mendel Rywkind. Podczas niemieckiej okupacji w domu tym zamieszkiwał Gedali Rozenman, ostatni Naczelny Rabin Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Białymstoku i przewodniczący rady getta, prywatnie teść Rywkinda.