Całość zespołu ukończono w styczniu 1975 r. Budynek filharmonii był w owym czasie nowoczesnym obiektem o wysokim standardzie z posadzkami z szydłowieckiego marmuru, mahoniową boazerią i jarzeniowym światłem. W skład kompleksu weszły spięte łącznikami: podstawowa i średnia szkoła muzyczna, Filia Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, ognisko baletowe, sala kameralna i – największa w kompleksie – sala koncertowa ówczesnej Państwowej Orkiestry Symfonicznej, mieszcząca 500 widzów, a także biblioteka i kawiarenka. Ekspresyjna bryła obiektu stanowi swoistą rzeźbę przestrzenną w krajobrazie miasta. Znakiem rozpoznawczym białostockiej filharmonii jest zdobiąca ją płaskorzeźba Polifonia, autorstwa Jerzego Grygorczuka. W 2004 r. budynek poddano gruntownemu remontowi połączonemu z termomodernizacją elewacji.