Obiekt został oddany do użytku w 1952 r. jako Hotel Miejski (przez krótki czas funkcjonował pod nazwą „Żubr"), choć prace związane z elewacjami prowadzone były jeszcze w 1956 r. Był to pierwszy po wojnie i długo oczekiwany obiekt tego typu w mieście. Hotel wyposażono w 200 łóżek, każdy pokój miał wewnętrzny aparat telefoniczny, głośniki radiowe, a nawet „sygnały świetlne". Część budynku stanowił tzw. „hotel dzienny", gdzie turyści mogli skorzystać z restauracji i wypocząć na leżakach lub fotelach. Architektura obiektu zestawionego z prostopadłościennych brył o różnej wysokości, założona na rzucie zbliżonym do litery „L" z oszczędną i dość jednostajną dyspozycją elewacji, jest charakterystyczna dla powojennego „biurowego" konstruktywizmu. Obecny wygląd budynku, w pewnym stopniu zacierający jego pierwotny wyraz, jest efektem przebudowy prowadzonej w latach 90. XX w. Zabudowana dziś narożną wnękę ożywiał niegdyś neon „Damy Kameliowej", zdjęty podczas przebudowy hotelu.