W 1934 roku pracował na Wydziale Architektury PW, jako starszy asystent prof. Franciszka Krzywdy-Polkowskiego w Katedrze Architektury Wnętrz i Krajobrazu. W latach 1936-1940 zatrudniony był na stanowisku asystenta architekta Romualda Gutta w Miejskim Biurze Urbanistycznym w Wilnie, gdzie uczestniczył m.in. w przygotowaniu projektu regulacji wileńskiego Placu Katedralnego (1936-1937), a także w projektowaniu obiektów użyteczności publicznej, budynków willowych oraz pracach przy zabytkach (m.in. opracowanie plastyczne mauzoleum grobów królewskich w Katedrze Wileńskiej). Po wybuchu II wojny światowej pracował początkowo jako naczelnik i główny architekt wileńskiego oddziału Przedsiębiorstwa Projektowo-Planistycznego Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Od 1945 roku osiadł na stałe w Białymstoku. W latach 1948-1950 oraz 1952-1958 kierował Pracownią Konserwacji Zabytków Architektury (późniejsza Państwowa Pracownia Konserwacji Zabytków). Ponadto pracował w Centralnym Biurze Projektów Architektonicznych i Budowlanych „Miastoprojekt – Wschód" (1950-1952) oraz Białostockim Biurze Projektów Budownictwa Ogólnego (1958-1970). Był współzałożycielem, członkiem i okresowo prezesem białostockiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, członkiem oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków, wiceprezesem i skarbnikiem białostockiego oddziału Stowarzyszenie Architektów Polskich oraz członkiem Białostockiego Towarzystwa Naukowego. Wspólnie z Leszkiem T. Dąbrowskim opracował w latach 1945-1946 pierwszy po II wojnie, niezrealizowany plan przebudowy Białegostoku. Kierował pracami przy odbudowie i konserwacji szeregu zabytków na terenie Białegostoku i dawnego województwa białostockiego, m.in.: zespołu pałacowo-ogrodowego Branickich w Białymstoku (1946-1955), kościoła w Goniądzu (1945-1955), kościoła w Choroszczy (1946-1948), pofranciszkańskiego kościoła klasztornego w Drohiczynie (1946-1954), pokamedulskiego kościoła klasztornego w Wigrach (1947-1952), pobazyliańskiego klasztoru i pałacu Archimandrytów w Supraślu (1947-1955). W Białymstoku zrealizowano według jego projektów m.in.: modernistyczną świątynię w białostockiej dzielnicy Dojlidy (1947-1955), gmach Ośrodka Wyszkolenia Pożarnictwa przy ul. Lipowej 32 (1950), socrealistyczny gmach Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, tzw. Dom Partii przy Placu Uniwersyteckim (1951-1952) i Hotel Miejski (ob. „Cristal") przy ul. Lipowej 3 (1951-1954). Pozostałe zrealizowane projekty poza Białymstokiem to kościoły w Chodorówce Nowej (1946-1952), Grannem (1948-1962), Przytułach (1950-1955) i Niemyjach Nowych (1950-1961).