Prace prowadzone były w latach następnych do 1936 roku, według projektów Stanisława Gralla, późniejszego kierownika Plantacji Miejskich. Modernistyczną kompozycję założenia parku wyraźnie podkreśla szeroki prospekt osi głównej, która wiąże widokowo i funkcjonalnie Park Zwierzyniec z Parkiem Starym. Wzdłuż osi, między drogami umieszczono rząd prostokątnych trawników i kwietników obsadzonych przy granicach szpalerami żywotników zachodnich odmiany kolumnowej. W centrum parku, pod schodami prowadzącymi na górny poziom umieszczono na osi duży basen z fontanną. Wschodnią część parku (fragment dawnego sadu pałacowego), położoną naprzeciw budynku d. Sądu Okręgowego i Izby Skarbowej zajęła różanka o regularnym układzie kwater z wybudowanym w centrum prostokątnym basenem, przy którym w 1946 r. ustawiono grupę rzeźbiarską Praczki dłuta znakomitego artysty Stanisława Horno – Popławskiego (1902-1997). Wzdłuż ulic Wersalskiej (ob. Akademickiej) i Legionowej powstały aleje spacerowe, które decyzją rady miejskiej nazwano imieniem Mariana Zyndram-Kościałkowskiego. Cały park i bulwary otrzymały oświetlenie i niezbędne dla ogrodów publicznych wyposażenie. W czasie II wojny światowej park został tylko nieznacznie zdewastowany. Po wojnie teren uporządkowano, a w 1951 r., na osi głównej nad basenem, wzniesiono socrealistyczny Pomnik Polsko-Radzieckiego Braterstwa Broni, dłuta Jana Ślusarczyka (1903-1980). Teren nosił wówczas nazwę Parku Przyjaźni. W 1990 r. pomnik przeniesiono na teren cmentarza żołnierzy radzieckich przy ulicy K. Ciołkowskiego.