Zbudowany został w 1970 r. według projektu architektów Wiktora Łazarczyka i Jana Citko. Nazwa „galeriowiec" wzięła się od ciągnących się na każdym piętrze wzdłuż całego budynku galerii, z których wchodzi się do mieszkań. Część bloku pozbawiona galerii w latach 70. XX w. nazywana była „deską". W kompozycji wieżowca widać wyraźne nawiązanie do idei „superjednostki" Le Corbusiera, w której obok funkcji mieszkalnej mieściła się także usługowa i handlowa, tworząc „maszynę do mieszkania", samowystarczalne osiedle zamknięte w bryle bloku. Parter budynku od strony ulicy Wyszyńskiego został częściowo wsparty na tzw. pilotis, żelbetowych filarach w układzie litery V. W 2009 r. wykonano termomodernizację elewacji, w ramach której zmieniono kolorystykę budynku oraz uproszczono podziały, przez co obniżono jego wartości architektoniczne.